“Fiets maar naast mij, ik let wel op jou”, zegt mijn oudste tegen zijn broertje. Zo’n simpel gebaar, maar het laat zoveel zien over de dynamiek in een gezin. De plek die je hebt in je gezin van herkomst – hoe je je daar voelde – beïnvloedt je gedrag in relaties, in je werk en in het leven. En gelukkig krijgen we steeds de kans om daar bewuster mee om te gaan.
Ik denk terug aan mijn grote zus en mij. Hoe ik als kind tegen haar opkeek, haar wilde zijn. Later vond ik het juist moeilijk om de jongste te zijn – ik voelde me vaak ‘de grotere’. Dat kwam voort uit de wens om gezien te worden. Maar ergens wist ik: dit klopt niet.
In mijn volwassen leven zag ik dit patroon terug. Ik wilde alles perfect doen, genoot nauwelijks van behaalde resultaten omdat ik alweer met het volgende bezig was. Ik hield mezelf voor dat ik alles alleen moest doen. Maar dat verlangen om de sterke, grote te zijn, putte me van binnenuit uit. Het was nooit genoeg.
Pas toen ik dit besefte, kon ik een andere beweging inzetten: meer verbinden met anderen, mijn plek innemen zoals die bedoeld was. Dit gaf rust en meer plezier.
Een paar jaar geleden kocht ik een grote bos bloemen voor mijn zus, om haar te bedanken voor alles waarin zij mij als oudste was voorgegaan. Dit hielp me om mijn plek als jongste écht te omarmen.
🔹 Hoe was dat bij jou thuis?
Waar stond jij in de broers- en zussenrij? En voelde dat ook zo op emotioneel niveau?
🔹 En hoe merk je dat nu in je relaties?
Herken je bepaalde patronen uit je jeugd in hoe je nu met anderen omgaat?
Soms helpt het om bewust stil te staan bij de rol die je in je gezin had. Het kan verrassend veel veranderen in hoe je je nu voelt en handelt.
17 februari 2025